Een binnentuin wordt nauwelijks benut; de ruimte is slechts 'kijkgroen', dit tot onvrede van omwonenden.
Wat leverde onze analyse op?
Veel bewoners zijn enthousiast over de optie om een moestuin aan te leggen en daarna zelf te beheren. Bewoners dragen ideeën aan voor de inrichting en voor ene mix van gewassen en bloemen, en dat in een variatie die recht doet aan de diverse samenstelling van de buurt. Verschillende bewoners melden zich om actief mee te denken en te doen.
Hoe zag de aanpak er daarna uit?
Met ondersteuning van de corporatie, een tuinhovenier en de gemeente is een stadslandbouwproject opgestart waarin alle bewoners (volwassenen en kinderen) bij kunnen dragen aan de moestuin door middel van schoffelen, zaaien, oogsten. Zoveel mogelijk buren worden betrokken, op zijn minst door het delen van de oogst.
En wat leverde dat op?
Het binnenterrein is een levendige plek geworden waarin de bewoners elkaar ontmoeten, leren kennen en met elkaar activiteiten doen. Oogstmomenten worden met elkaar gevierd. Ouders houden een oogje in het zeil terwijl hun kinderen in de tuin spelen. Men voelt zich gezamenlijk verantwoordelijk voor de tuin. Ook doorbreekt het de anonimiteit in de buurt én de sociale cohesie neemt toe.